Edukacja seksualna drogą do zniszczenia rodziny i chrześcijaństwa

Pod szyldem „odpowiedzialnego” obchodzenia się z własną seksualnością ma obowiązywać tylko jedna norma: „możesz robić to, na co zgadza się twój partner seksualny”. To swoista kwadratura koła, gdyż ta granica może być uznawana tylko przez tych, którzy sami nauczyli się opanowywania siebie. Miliony młodzieży i dorosłych, którzy dopuszczają się nadużyć seksualnych, nie są do tego zdolni. Następstwem takiej sytuacji są wśród dzieci i młodzieży nadużycia seksualne, których liczba rośnie na masowa skalę. Dużą rolę w tych procesach odgrywają telefony komórkowe i Internet. Cybermobbing, czyli szkalowanie i poniżanie osób przez Internet dokonywane jest najczęściej na tle seksualnym i szerzy się niezmiernie szybko.

„Emancypacyjna pedagogika seksualna“ jest przedstawiana jako „nauka”. Jej aktywiści zajmują zazwyczaj wysokie stanowiska w szkołach wyższych i publikują swoje książki w uznanych wydawnictwach pedagogicznych. Cele rewolucji seksualnej skrywane są pod płaszczem profesjonalizmu i kompetencji ekspertów, przez co staje się możliwa ich realizacja w obszarze politycznym i społecznym.

Sieć instytucji zajmujących się pedagogiką seksualną

Kuźnią kadr pedagogiki seksualnej jest Instytut Pedagogiki Seksualnej w Dortmundzie (Institut für Sexualpädagogik), razem z Towarzystwem Pedagogiki Seksualnej (Gesellschaft für Sexualpedagogik) i Zrzeszeniem Pedagogów Seksualnych (Sexualpädagogische Allianz). Instytucje te współpracują ze swoimi odpowiednikami z Austrii, Szwajcarii oraz z innych krajów.

Towarzystwo Pedagogiki Seksualnej (Gesellschaft für Seksuallpedagigik) na Uniwersytecie w Kiel, prowadzone przez prof. dr Uwe Sielert, określa się jako międzynarodowe zrzeszenie zawodowe pedagogów seksualnych. Utworzone zostało w 1998 roku i ma 70 członków z Niemiec, Austrii, Irlandii i Grecji (warto się uważnie przyjrzeć, czy również w Polsce nie podjęło już działalności).

Od 2008 roku Towarzystwo przyznaje znak jakości „Q” (od słowa „queer” oznaczającego jakąkolwiek formę orientacji seksualnej poza hetero) i dąży do uzyskania w całej Europie uznania dla grupy zawodowej „pedagogów seksualnych”.

Zakres działań Towarzystwa Pedagogiki Seksualnej:

• badanie i towarzyszenie seksualnej socjalizacji, trwającej całe życie – znaczy to: seksualizacja od kołyski aż po grób;
• pluralizacja form współżycia, relacji, miłości – znaczy to: likwidacja małżeństwa i rodziny;
• usuwanie granic przynależności kulturowej, etnicznej i religijnej – znaczy to: niszczenie fundamentalnych wartości w społeczeństwie;
• nadawanie elastyczności tożsamości płciowej i seksualności – znaczy to: zniszczenie tożsamości płciowej mężczyzny i kobiety, propagowanie seksualnej „różnorodności”;
• rozwijanie możliwości seksualnego samookreślenia się i zdolności tworzenia relacji z innymi płciami – znaczy to: wprowadzanie we wszystkie rodzaje technik seksualnych;
• prewencja przemocy seksualnej – znaczy to: seksualizacja dzieci i młodzieży;
• otwieranie nowych przestrzeni doświadczeń poprzez nowe technologie – znaczy to: interaktywny seks przez Internet.

Federalna Centrala Uświadamiania Zdrowotnego Bundeszentrale für gesundheitliche Aufklärung (BZgA) opracowuje i wydaje bezpłatnie w milionach egzemplarzy broszury na temat wychowania seksualnego. Utrzymuje również strony internetowe służące indoktrynacji młodzieży:(www.sexualaufklaerung.dewww.sexualaufklaerung.de ,www.loveline.dewww.loveline.de ,www.schule.loveline.de, www.komm-auf-tour.dewww.komm-auf-tour.de )

Pro familia jako niemiecka filia International Planned Parenthood Federation (IPPF) prowadzi edukację seksualną w szkołach i równocześnie jest największym dostarczycielem usług aborcyjnych. Tworzy więc sobie swoją własną klientelę. Również organizacje katolickie, takie jak Służba Społeczna Kobiet Katolickich i Caritas prowadzą wychowanie seksualne i kształcą swoich pracowników w Instytucie Pedagogiki Seksualnej.

Treści oraz pomoce dydaktyczne

Cele i treści są we wszystkich materiałach takie same: seksualizacja dzieci od urodzenia. Jedna z nowszych publikacji to: ABC małego ciała – Leksykon dla dziewcząt i chłopców, wyd. Międzynarodowe „Standardy wychowania seksualnego w Europie”, Światowa Organizacja Zdrowia WHO i Federalna Centrala Uświadamiania Zdrowotnego FCUZ (niem. BzgA), 2010.

Jest to mała książeczka z obrazkami (7,5 x 7,5 cm) – zmieści się w każdej dziecięcej rączce, barwnie opracowana. Prezentuje się jako leksykon od A do Z. Przedstawiana jako pozornie fachowa wiedza, a właściwie jest celową demoralizacją dzieci i młodzieży.

Oto niektóre cytaty z tej publikacji:

„Pierwszy raz”. Uprawianie seksu po raz pierwszy nie musi ani boleć, ani nie musisz przy tym krwawić. Niektóre pierwsze razy są świetne, inne lepiej szybko zapomnieć.

„Dotykanie jąder może być rozkoszne i piękne”. „Pocałunek … po wewnętrznej stronie uda”. „Sfery erogenne są u ludzi w różnych miejscach, możesz je badać i odkrywać”.

„Łechtaczka znajduje się z przodu pomiędzy małymi wargami sromowymi. Dotykanie łechtaczki może dostarczyć wiele rozkoszy”.

„Prezerwatywy… można kupić w różnych kolorach, rozmiarach i gustach smakowych. Dzięki nim można zapobiegnąć ciąży, jak również uniknąć zarażenia się AIDS i innymi chorobami płciowymi” (w załączeniu rysunek: penis w czasie wzwodu z włosami łonowymi, jądrami i prezerwatywą).