Naród i państwo: tożsamość, idea, misja

Innym niebezpieczeństwem jest dążenie do wykształcenia się w Europie „kierowniczego jądra” (np. idea Sarkozy’ego jest tego odzwierciedleniem). Moim zdaniem rok 2009 będzie momentem, który rozstrzygnie o tym, czy na płaszczyźnie formalnoprawnej dojdzie do stworzenia tego rdzenia. Nawet jeśli tak się nie zdarzy, to niezwykle istotne jest, żeby Polska należała do grupy państw realizujących swoją koncepcję, pomimo ustępstw w sferze deklaracji, norm prawnych. Żałuję, że w Polsce nie zostało docenione wystąpienie Jarosława Kaczyńskiego w Finlandii, które było sygnałem, że Polska chce i może wypełniać formułę proeuropejską.

Szkoda, że tak ważne i pozytywne przesłania są wypowiadane jak gdyby mimochodem, a nie w formie jasnych, prostych i zwartych koncepcji. Ta sama myśl wyrażona na zgromadzeniu parlamentarnym w Radzie Europy czy w Sejmie lub nawet na wewnętrznym forum jednego z prestiżowych europejskich instytutów miałaby zupełnie inny wydźwięk. Spotkałaby się zapewne z poparciem wszystkich grup politycznych, a z całą pewnością tych, którzy mają poczucie odpowiedzialności za państwo i potrafi ą się zdystansować do bieżącej, koniunkturalnej krytyki. Wielka szkoda, że w Polsce nie ukształtowały się właściwie formy debaty politycznej, ponieważ osoba zabierająca głos – natychmiast jest postrzegana w kategoriach napastnika lub przeciwnika.

M.C.: Niestety, jest to poważny problem.

A.R.: Potrzebny byłby tekst, który wydobywałby i uwypuklał niektóre ważne elementy w wystąpieniach m.in. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Uważam, że niedocenione zostały jego wypowiedzi adresowane do Ukraińców w Pawłokomie czy skierowane do społeczności żydowskiej przesłanie w Kielcach. Są to słowa i idee, które zasługują na wsparcie tych, którzy Polsce dobrze życzą.