All You Need Is Sex? Jak zmienia się współczesne rozumienie erotyki

Może tymi, którzy za jakiś czas odkryją ponownie dla świata zapomnianą, głęboką tajemnicę ludzkiej seksualności, będą właśnie chrześcijanie (Tomáš Halík)

W sporach ideowych wokół seksu i erotyki, co ciekawe, prawie wszyscy mają poczucie przegranej. Konserwatyści ubolewają nad trwałymi zniszczeniami spowodowanymi przez rewolucję seksualną. Zwolennicy rewolucji skarżą się na wciąż istniejące zahamowania i normy, które uniemożliwiają pełną swobodną ekspresję seksualną. Fani teologii ciała zapoczątkowanej przez Jana Pawła II czekają, aż stanie się ona powszechną własnością – na razie wciąż jednak pozostaje raczej skrzętnie skrywaną tajemnicą, nawet w Kościele…

W jakim zatem kierunku będą toczyć się dalej przemiany świadomości? Czy czeka nas kontrrewolucja seksualna? A może rewolucja lat sześćdziesiątych „rzutem na taśmę” skutecznie zlikwiduje ostatnie przesądy i hamulce? Czy wybuchnie teologiczna bomba zegarowa z opóźnionym zapłonem, jak George Weigel nazwał przełomowe rozważania Papieża-Polaka o ludzkiej cielesności, płciowości i seksualności?

Seks osierocony

Znaczącym zjawiskiem wpływającym na współczesny stan świadomości i sposoby myślenia o ludzkiej erotyce są – pojawiające się w różnych sferach kultury – przejawy przesytu wszechobecnością seksu, niechęci wobec hiperseksualizmu kultury masowej, dostrzegania seksoholizmu i innych ciemnych stron przemian obyczajowych. Nawet otwarta protagonistka wyzwolenia seksualnego, Gabrielle Gillen, w eseju prezentującym historię tej rewolucji w tomie „Maj ’68. Rewolta” przyznaje, że utopii raju seksualnego nie udało się zrealizować: Piewcy wolnej miłości nie docenili potrzeby poczucia bezpieczeństwa i zaufania partnera. […] swoboda seksualna często przeradzała się w dowolność i poczucie braku zobowiązań, a także niemożność zrozumienia drugiego człowieka w jego cielesności i duchowym wymiarze [1].

W masowej prasie pojawiają się od jakiegoś czasu dramatyczne artykuły o ludziach uzależnionych od seksu. Smutny los „niewolników seksu” jest przedstawiany jako przestroga w reportażach i wywiadach w pismach o różnej proweniencji ideowej. Tytuły krzyczą o seksie nałogowym. Popularny „Poradnik Domowy” przestrzega przed „gorzkim smakiem seksu”. Magazyn psychologiczny „Charaktery” ukazuje sytuację seksoholików pod nagłówkiem „Seks jako źródło cierpień”. „Gazeta Wyborcza” przejmująco opisuje w reportażu tych, których „seks boli”. Polscy „anonimowi erotomani” zaczęli się spotykać w grupach wsparcia na wzór grup AA, korzystając gdzieniegdzie ze wsparcia Kościoła.

[1] Gabrielle Gillen, „Cud miłości. Krótka historia rewolucji seksualnej”, w: „Maj ’68. Rewolta”, pod red. Daniela Cohn-Bendita i Rüdigera Dammanna, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2008, s. 114.