NaProTECHNOLOGY

Kilka ostatnich pokoleń lekarzy, naukowców, teologów pracowało nad opracowaniem metod rozpoznawania płodności, które mają służyć człowiekowi, małżeństwu, rodzinie a równocześnie umożliwiać małżonkom trwanie w jedności ze Stwórcą, a nawet pogłębianie zjednoczenia małżonków ze sobą oraz z Dawcą wszelkiego Dobra. W ten sposób powstały najpierw metoda kalendarzowa – metoda rytmu – obecnie już będąca metoda historyczną, następnie metody oparte na obserwacji śluzu oraz metody objawowo-termiczne i wielowskaźnikowe. Równocześnie rozwinęły się systemy nauczania tych metod oraz wykształciło się wielu nauczycieli i powstały organizacje nauczycieli, którzy nie szczędząc sił głoszą wśród małżeństw i narzeczonych idee płodnej miłości małżeńskiej oraz odpowiedzialnego rodzicielstwa.

Encyklika Humanae Vitae mówi: „małżonkowie realizują odpowiedzialne rodzicielstwo [gdy] kierując się roztropnym namysłem i wielkodusznością, decydują się na przyjęcie liczniejszego potomstwa, albo też, dla ważnych przyczyn i przy poszanowaniu nakazów moralnych, postanawiają okresowo lub nawet na czas nieograniczony, unikać zrodzenia dalszego dziecka”. Zgodnie z tym metody rozpoznawania płodności okazały się skuteczne zarówno aby pomóc małżonkom w staraniu o poczęcie, jak i w unikaniu poczęcia dziecka. Wielu lekarzy postępując etycznie zaleca metody rozpoznawania płodności jako sposób pomocy małżeństwom mającym trudności z poczęciem dziecka. W Stanach Zjednoczonych powstał także cały systemem diagnostyczno-leczniczy złożony z metody obserwacji cyklu oraz różnych technik medycznych nazwany NaProTECHNOLOGY.

Twórca NaProTECHNOLOGY amerykański lekarz ginekolog prof. Thomas W. Hilgers zawsze podkreślał, że inspiracją do rozwijania jego nauki była encyklika Humanae Vitae papieża Pawła VI. Prof. Hilgers podjął zawarte w encyklice wezwanie do lekarzy i świata nauki aby rozwijać i upowszechniać wiedzę na temat naturalnego rytmu płodności pary małżeńskiej. Efektem pierwszego etapu poszukiwań było stworzenie Creighton Model Fertility Care System – systemu współpracy instruktora z parą małżeńską (lub kobietą) zawierającego w sobie naukę obserwacji cyklu i interpretacji objawów płodności oraz instrukcje dotyczące wykorzystania okresów płodności i niepłodności w celu realizacji zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa. Zasadniczym elementem tej współpracy jest przekazywanie nie tylko wiedzy o fizjologii płodności, ale także zachęta do rozwijania więzi psychicznej i duchowej w małżeństwie, a wszystko jest przekazywane w kontekście etyki seksualnej wywodzącej się z nauczania Kościoła, a zwłaszcza Soboru Watykańskiego II oraz encykliki Humanae Vitae.

Kolejnym krokiem było zastosowanie wiedzy wynikającej z obserwacji objawów płodności w celu pomocy małżeństwom z ograniczoną płodnością.

Odpowiedzialne rodzicielstwo

Każde małżeństwo otrzymuje od Boga błogosławieństwo płodności. Stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się” (Rdz 1,27-28).

Życie we współczesnym świecie z błogosławieństwem płodności nie jest łatwe.

Małżeństwa, którym Bóg pobłogosławił urodzeniem dziecka czują na sobie ciężar odpowiedzialności za decyzje co do czasu poczęcia kolejnych dzieci oraz ich liczby. Pary, które przez lata bezskutecznie wyczekują na upragnioną pociechę, szukają odpowiedzi, jak zrealizować powołanie do rodzicielstwa.

Odpowiedzią na trudności małżeństw związane ze sferą płodności jest nauczanie Kościoła o odpowiedzialnym rodzicielstwie. Kościół jednoznacznie zaleca małżonkom kierować się zasadami metod rozpoznawania płodności. Zostały one wskazane przez Sobór Watykański II w Konstytucji Duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et Spes oraz dokładnie wyłożone w encyklice Huamane Vitae papieża Pawła VI.

Dylematy moralne

Oprócz rozeznawania czasu właściwego na poczęcie kolejnego dziecka są jeszcze inne, nawet bardziej bolesne doświadczenia par związane z płodnością.

Niepłodność, poronienia

Przede wszystkim jest to problem trudności z zajściem w ciążę, zmniejszona płodność, poronienia.

Małżeństwa, których to dotyczy, zadają sobie wiele pytań, na które tak samo trudno dać odpowiedź jak na każde pytanie o sens cierpienia.

Pytania te dotyczą powołania, jakie stoi przed takim małżeństwem; przyczyn trudności w zajściu w ciążę lub poronień oraz tego czy te przyczyny mogą być zawinione lub niezawinione.