Mały przewodnik po zmaganiach wiary

Epilog

Jako przewodnik duchowy miałem liczne okazje być świadkiem Jakubowej walki wielu ludzi, którzy prowadzili ją z tęsknoty za błogosławieństwem Boga.

Szczególnie utkwiła mi w pamięci pewna karmelitanka bosa, która podjęła swoją walkę bardzo radykalnie. Z natury była osobą niezwykle wrażliwą, a jej zmaganie niosło ze sobą wiele bólu, który ją przeszywał do głębi, zarówno duchowo, jak i fizycznie. Jednak tylko wówczas, gdy aktywizowała swoje wspomnienia, stwierdzała, że to, czego doświadczała, to był ból. Natomiast w trakcie walki nie miała ani czasu, ani sił na to, żeby się zastanawiać, czy odczuwa oschłość, czy pustkę, czy cokolwiek innego. Ona szukała Boga, a wiara uczyła ją, że czymkolwiek by było jej subiektywne doświadczenie, to On pozostawał zawsze ten sam. Wiedziała, że może ufać, iż możliwe jest dojście do Niego we wszystkim i poprzez wszystko. Uchwycić się Go i Jemu zawierzyć – zabiegała jedynie o to. Cała jej walka polegała na tym, aby zdobyć Boga, kapitulując przed Nim. Pewnego dnia ta walka się skończyła i jej życie stało się tak niezmiernie proste, że do dziś mnie to zadziwia. Bóg jest teraz dla niej rzeczywistością, która ogarnia wszystko.

Dla kogoś, kogo ogarnęła taka pasja, nie ma znaczenia, że odczuwa to w taki czy inny sposób. Bóg jest we wszystkim. Życie zawsze jest Jego zwiastunem, jakąkolwiek postać by przybierało. Wiara, ta wiara, która jest ufnością i zawierzeniem, otwiera nasze oczy na to, by we wszystkim widzieć Boga.

„Aby żyć z wiary, mamy tylko to życie” – mówiła Teresa z Lisieux. Bóg namiętnie pragnie, abyśmy wykorzystali nasze życie jedynie na to, co jest w nim istotne, aby On mógł skapitulować wobec naszej wiary i otworzyć bramy do całego bogactwa swej chwały. Wówczas będzie mógł powiedzieć do nas, jak mówił do Jakuba: „Walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i odniosłeś zwycięstwo”.